این شعر بیانگر حال درونی محمدرضاست در فراق دوستان عزیزش:
هیهات، مصیبتی است تنها ماندن
هنگام رحیل همرهان جا ماندن
سخت است زمان هجرت هم قفسان
مبهوت قفس شدن ز ره واماندن
در چون و چرای حسرت هستی تا چند
تا چند اسیر خود سری ها ماندن
در حسرت پر کشیدن از دام وجود
ماندیم و نبود در خور ما ماندن
مشتاق رحیل و بال و پر سوخته ایم
سخت است در این سرا خدایا ماندن
شاعر: شهید محمدرضا تورجی زاده
