عاشق بود. عاشقی دلسوخته وچهره ای ملکوتی داشت.
مظهر تمام خوبیها بود.
همه ی وجودش با محبت حضرت زهرا(سلام الله علیها) عجین شده بود.
مداحی بود با صدایی بسیار زیبا و دلنشین.
هنوز هم نوای ملکوتی او دلها را آسمانی می کند .
در لشگر امام حسین(علیه السلام) گردانی بود به نام یا زهرا(سلام الله علیها) فرماندهی اش را او به عهده داشت.
محمد بر دلهای بسیجیان فرماندهی می کرد رزمندگان عاشقش بودند.
در سختترین ماموریت ها و عملیاتها حاضر می شد.
با توسل به حضرت و عنایت های ایشان این مراحل را با پیروزی پشت سر می گذاشت.
نوروز 66 در سفر به مشهد برات شهادتش را گرفت!
حتی مکان و زمان شهادتش را هم می دانست!
محل مزار خود را هم مشخص کرد.
گفت روی قبرم فقط بنویسید یا زهرا (سلام الله علیها)
در کربلای 10 حماسه ی بزرگی را بر پا کرد پنجم اردیبهشت بود .
یک گلوله خمپاره سفر او را به آسمان آغاز کرد.
محمد رضا تورجی زاده با ترکش هایی که به پهلو و سر و بازویش اصابت کرد به مادرش اقتدا کرد!
قران شهدا را زنده خوانده.
حضور محمد پس از شهادت بیشتر حس میشود!
مزار او هم اکنون در گلستان شهدای اصفهان دار الشفای عشاق است!
زیارتگاه عاشقان و دلسوختگان است.
کسانی به سراغ او می آیند که حتی جنگ را ندیده اند.
او دوست داشت مشکلات مردم را حل کند.
و حالا اینگونه است!
محمد رضا مصداق کلام نورانی امام عزیز این امت است .
آنگاه که تربت شهدا را تا قیامت دارالشفا خوانده بود.
با مولایش امام زمان (عجل الله تعالی فرجه شریف)
