سلام.با خوندن دلنوشته هات بهت حسوديم شد ميدوني چرا؟من داداشمو خيلي دوست دارم و يه تار موشو با تمام دنيا عوض نميکنم ولي دلم ميگيره وقتي اونقدر مثل تو حمايتش تو زندگيم رو ندارم? البته همش تقصير منه چون من اصلا خواهر خوبي براش نبودم و تو اين مدتي که باهاش آشنا شدم هزاران بار دلشو شکستم? دلم ميخواد يه طوري دستمو بگيري و حاجتمو بده...اين روزا انقدر دلم گرفته که فقط ميچرخم تو اينترنت و عکساشو سرچ ميکنم وب شما رو هم همينطوري پيدا کردم...راستي شما از کجا متوجه شديد من دخترم من که چيزي نگفته بودم؟در ضمن من وبي ندارم که آدرسشو بذارم...يازهرا