حال شما آبجي من

دلم برات تنگ شده هاااااااااا

يه سري بزن خانوم

بينم بلا برامون دعا کردي؟

سرخ ترين و عاشق ترين شقايق!

شهيد ، « مهدي منتظر القائم »

خاطره اي از شهيد غلامي:

جنگ تمام شده بود و بسياري از شهدا جا مانده بودند . دلمان پيش آنها بود . بايد مي رفتيم و بر مي گردانديمشان ؛ اما منطقه حساس بود و موافقت نمي کردند . بالاخره يک فرصت ده روزه گرفتيم . گذشته از دوري راه ، دور و برمان پر از ميدانهاي گسترده مين بود . چند روزي کارمان جستجو ، سوختن زير آفتاب و دست خالي برگشتن بود . فرصت ما روز نيمه شعبان به پايان مي رسيد . بعضي بچه ها پيشنهاد کردند کار را تعطيل کنيم و روز عيد ، به خودمان برسيم . اما شهيد غلامي گفت : (( نه ، تازه امروز ، روز کار است و بايد عيدي خود را امروز از آقا بگيريم .)) همه به اين اميد حرکت کرديم ، نااميدتر شديم . آفتاب داشت غروب مي کرد که صداي ناله و توسل شهيد غلامي بلند شد : « آقا جون ديگه خجالت مي کشيم تو روي مادراي شهدا نگاه کنيم ... » بايد وداع مي کرديم و بر مي گشتيم . بغض توي گلوي بچه ها ترکيد و به گريه افتادند .

چند لحظه بعد ، فرياد شهيد غلامي که رفته بود شاخه شقايقي را براي معراج شهدا از ريشه بيرون بياورد ، ميخکوبمان کرد . به سويش دويديم ... شقايق درست روي جمجمه شهيدي سبز شده بود !

چه حالي مي شدي در اين غروب نيمه شعبان ، اگر مي دانستي نام اين شهيد ، « مهدي منتظر القائم » است....